Skały metamorficzne

1. Wyraźną deformację,
2. Rodzaj deformacji – deformacja ciągła (plastyczna) w efekcie której nie doszło do przerwania ciągłości lateralnej  warstwy ale do jej intensywnych wygięć, a więc jest to – deformacja fałdowa,
3. Efekt deformacji –  fałdy powstałe pod wpływem nacisków bocznych,
4. Istnienie dwóch etapów deformacji fałdowej; starszej deformacji D1 i młodszej deformacji D2 –  w efekcie których powstały dwie generacje fałdów: – generacja starszych fałdów F1 i – druga generacja fałdów młodszych F2  – nałożona na generację fałdów starszych,
5. Różny stopień zaciśnięcia skrzydeł w fałdach  F1 i F2;
   • fałd starszy F1  jest fałdem wąskopromiennym  ma silnie zaciśnięte skrzydła,
   • fałd młodszy F2 jest fałdem średniopromiennym którego skrzydła są w średnim stopniu zaciśnięte,
6. Różną miąższość strefy przegubowej w fałdach F1 i F2 – fałd F1 ma znacznie zwiększoną miąższość strefy przegubowej w stosunku do miąższości skrzydeł, fałd F2 ma zbliżoną miąższość strefy przegubowej do miąższości skrzydeł                                                                     

Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach metamorfizmu regionalnego niskiego stopnia – w strefie biotytowej

 Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach metamorfizmu regionalnego średniego stopnia – w strefie granatowej

 Gnejs biotytowy z granatami
Lokalizacja:Terasa zalewowa Modi Khola, Pohkara, Nepal. coll. K. Miszewski

---

Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach metamorfizmu regionalnego wysokiego stopnia – w strefie staurolitowej

Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach metamorfizmu regionalnego wysokiego stopnia – w strefie sillimanitowej

Gnejs sillimanitowy z nodulami silimanitowymi
fragment rdzenia wiertniczego

• są utworzone z fibrolitu (włóknistej odmiany sillimanitu),
• mają kształt dyskoidalnych soczewek o średnicy do 2 cm i grubości do 3 mm,
• często są zorientowane skośnie do foliacji.

• mają kształt płaskich, dyskoidalnych, cienkich soczewek,
• o średnicy do około 2 cm i grubości do 2mm,
• są białe i bardzo twarde,

Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach metamorfizmu regionalnego

• jest skałą zwięzłą, twardą,
• nie wykazuje łupliwości,
• w składzie mineralnym wyraźnie dominuje kwarc, 
• przy dotyku palcami przełamu skały nie wyczuwa się ziaren kwarcu.

• wyraźnie wykształcona foliacja,
• barwa biała lub jasnoszara,
• struktura drobnoblastyczna, tekstura łupkowa,
• w składzie mineralnym wyraźna dominacja kwarcu powyżej 90% objętości, podrzędne ilości serycytu,
• lokalnie na powierzchniach złupkowania widoczne są czarne igiełki turmalinu.

• jest niezwykłym fenomenem przyrodniczym wzbudzającym duże zainteresowanie nie tylko geologów i kolekcjonerów ale także i wielkich poetów,
• był przedmiotem obserwacji i zainteresowania Johana Wolfganga Goethego do tego stopnia, że w 1823 r. napisał on traktat na jego temat,
• ma barwę jasnoszarą, drobnoziarniste i równoziarniste tło skalne, w którym tkwią równolegle zorientowane, owalne w przekroju poprzecznym i wydłużone agregaty kwarcowe przypominające pestki daktyli o długości do około 10 cm.

---

Skały metamorficzne przeobrażone w warunkach najwyższego stopienia metamorfizmu regionalnego w początkowym etapie migmatyzacji

---

 Skały ultrametamorficzne

• są skałami pośrednimi między skałami metamorficznymi a skałami magmowymi,
• powstają na znacznych głębokościach
• w procesie migmatyzacji,
• nazwa pochodzi od greckiego słowa migma = mieszanina.

• podłużny przekrój gnejsu z teksturą smużysto –słojową,
• przekrój poprzeczny gnejsu z teksturą oczkową.