Brekcja tektoniczna
- brekcja uskokowa,
- brekcja dyslokacyjna,
- skała uskokowa (ang. fault rock)
- okruchowa, zwięzła skała osadowa,
- psefit zwięzły,
- struktura tektoniczna.
miejsce występowania: gnejsy rejonu Doboszowic (południowo-zachodnia Opolszczyzna, okolica Paczkowa)
środowisko geologiczne: strefa uskokowa – (przekrój poprzeczny)
proces powstawania:
- uskokowanie (ang. faulting)
- proces geologiczny,
- rodzaj kruchej deformacji ośrodka skalnego,
- polega na przerwaniu ciągłości ośrodka skalnego i przesunięciu oddzielonych od siebie części wzdłuż wąskiej strefy, w której dochodzi do rozkruszania skał,
- pękanie ośrodka skalnego wzdłuż którego bloki skalne ulegają przesunięciu względem siebie.
termin: uskokowanie – wprowadził do literatury polskiej W. Jaroszewski (1974).
elementy strukturalne strefy uskokowej (przy pionowym lub zrzutowym przemieszczeniu uskokowym):
- skrzydło podniesione,
- skrzydło obniżone (skrzydło zrzucone),
- brekcja tektoniczna.
amplituda uskoku (rozsunięcie uskokowe):
- odległość mierzona prostopadle do przemieszczonych powierzchni,
- skala przemieszczenia skrzydeł uskoku wyrażona w mm., cm., lub m.,
- odległość między powierzchnią stropową skrzydła podniesionego a powierzchnią stropową skrzydła obniżonego.
uskok: pęknięcie ośrodka skalnego wzdłuż którego bloki skalne ulegają przesunięciu względem siebie.
Na okazie dydaktycznym amplituda uskoku ma kilka cm.
brekcja tektoniczna: ma formę wąskiej, kilkucentymetrowej strefy o nierównych powierzchniach granicznych, jest utworzona z – okruchów – ostrokrawędzistych fragmentów gnejsu o zróżnicowanej wielkości od kilku mm do kilku cm., które powstały w efekcie mechanicznej dezintegracji skrzydeł uskoku w czasie ich przemieszczania się względem siebie.
Okruchy spojone są miazgą tektoniczną. Dar dr. Stanisława Achramowicza, PAN, Wrocław.